به طور معمول، مردم در حدود ۷۰٪ از زمان ارتباط خود به یکدیگر نگاه می‌کنند. اما اگر یکی از آنها سعی در پنهان کردن چیزی داشته باشد یا شریک خود را فریب دهد، کمتر به او نگاه می‌کند- حدود ۳۰٪ از کل زمان ارتباط. باید به خاطر داشت که این قاعده استثنا دارد – اگر شخصی دروغگویی با تجربه باشد، تمام‌وقت برای نگاه کردن به چشمان شما تمرکز می‌کند تا نگران لو رفتن نباشد. به خاطر داشته باشید که این رفتار نیز غیرطبیعی است.
🔰🔰🔰
نتیجه این که:
برخی افراد با هیچ‌کس نگاه مستقیم ندارند، بدون توجه به اینکه دروغ می‌گویند یا راست. در این حالت، فقط به مردمک چشم آنها توجه کنید: اگر مردمک چشم آنها باز شده باشد، ممکن است به استرسی که به دلیل دروغگویی ایجاد می‌شود مرتبط باشد.
نگاه کردن به پایین و چپ نیز دو معنای متفاوت دارد. اولین مورد یک گفتگوی داخلی است. شما مطمئناً می‌توانید این نگاه متفکرانه را تشخیص دهید، زمانی که یک فرد به نظر می‌رسد که به طور کامل در اینجا نیست و شما باید تلاش کنید تا او را بازگردانید. شما همچنین می‌توانید به پایین نگاه کنید و زمانی که سعی می‌کنید تجربه خود را به یاد بیاورید، به سمت چپ نگاه کنید. به عنوان مثال، یک دختر جوان از ملاقات با نامزدش باز می‌گردد. او در اتوبوس نشسته است و لبخند عجیبی روی صورتش است. او به طور کامل در خاطرات آخرین گفتگویشان غوطه‌ور است. او اینجا نیست، او دوباره در آن لحظه سیر می‌کند. و… چشمانش به پایین و چپ خیره می‌ماند.
🔰🔰🔰
نتیجه این که:
دروغگوها اغلب از شما می‌خواهند که سخنتان را تکرار کنید و اغلب از عباراتی مانند “صادقانه بگویم” یا “راستش را بخواهی” استفاده می‌کنند. اگر در پاسخ به یک پرسش مستقیم طفره رفتند، حواستان را خوب جمع کنید.
نگاه به پایین و راست دو گزینه دارد. اولین مورد با تجربه احساسات در همین لحظه مرتبط است. فرد کاملاً اسیر احساسات خود می‌شود. شما اغلب می‌توانید این عبارت را زمانی که شریک زندگی شما احساس شرم می‌کند مشاهده کنید. گزینه دوم زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی بخواهد خود را جای فرد دیگری بگذارد و ببیند که در همان موقعیت چه احساسی دارد.
🔰🔰🔰
نتیجه این که:
تشخیص فریب با یک حرکت یا حالت چهره بسیار دشوار است. شما باید بسیار مراقب باشید و قبل از قضاوت بیشتر فکر کنید، به خصوص اگر علامتی در مورد دروغ باشد اما علامت دیگری حقیقت را تأیید کند.
نگاه به سمت چپ یک بازسازی صوتی است. وقتی شما ملودی‌ای را که شنیده‌اید یا دستور پخت یک شیرینی که مادربزرگتان به شما گفته بود، به یاد می‌آورید، ناخودآگاه نگاه شما به سمت چپ می‌رود. اینجا جایی است که تمام اطلاعات شنیداری شما ذخیره می‌شود.
🔰🔰🔰
نتیجه این که:
افراد به ندرت درباره دروغ‌هایشان فکر می‌کنند. برای رسیدن به وضوح، از آنها سوال‌های بیشتری بپرسید. علاوه بر این، معمولاً هیچ کس دروغ خود را به مدت طولانی به خاطر نمی‌سپارد، بنابراین حتی ظرف چند دقیقه یک دروغگو جزئیاتی موضوعی که گفته است را فراموش می‌کند.
نگاه به راست یک ساختار صوتی است. اگر فرصت داشتید که بتهوون را در حال ساخت سونات مهتاب ببینید، متوجه می‌شدید که نگاه او به سمت راست گرایش دارد. این ناحیه از مغز مسئول ساخت صدا است. این منطقه همچنین زمانی کار می‌کند که مثلاً کودکی که تازه گلدان را شکسته است تلاش می‌کند واکنش مادرش را پیش‌بینی کند.
🔰🔰🔰
نتیجه این که:
اگر متوجه شدید گوینده به شما دروغ می‌گوید و می‌خواهید جلوی او را بگیرید، در این مورد از او بپرسید. گاهی اوقات یک سوال بی‌درنگِ” راست می‌گویی؟” می‌تواند جلوی دروغ‌های کسی را بگیرد.
نگاه به بالا و چپ تجسم تصاویر واقعی است. اگر سعی کنید رنگ لباسی که دوستتان دیروز پوشیده بود را به خاطر بیاورید، به طور خودکار به بالا و چپ نگاه می‌کنید. اینجا جایگاه همه تصاویر دیده شده است.
🔰🔰🔰
نتیجه این که:
اگر شک دارید که گوینده با شما صادق است- از او بخواهید که داستان را وارونه، از پایان به آغاز آن بازگو کند. برای کسی که حقیقت را به شما می گوید چالش نیست، اما برای یک دروغگو کار بسیار سختی است.
اگر از شما بخواهند اژدهایی آبی رنگ را در لباسی صورتی تصور کنید، ناخودآگاه به سمت بالا خیره خواهید شد. چرا؟ زیرا این ناحیه مغز است که مسئول تخیل بصری است. به همین دلیل، ما از این منطقه در هنگام دروغگویی (تولید رویدادهای غیر واقعی) استفاده می‌کنیم.
🔰🔰🔰
نتیجه این که:
اگر مشکوک هستید که کسی به شما دروغ می‌گوید یا نه، سعی کنید سؤالات شفاف‌تری بپرسید. مثلاً آن اتفاق ساعت چند اتفاق افتاده؟ لباس طرف چه رنگی بوده؟
در این هنگام به جهت نگاه طرف مقابل دقت کنید.
استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است
طراحی و تولید: امید کاشانی